werktuig
Tandenbreker (m.)
Wanneer de tanden van een paard geïnfecteerd raakten, gebruikte de
dierenarts of hoefsmid soms een tandenbreker (1) om het uitstekend deel van
de tand in de mond te breken. Het gaat om een metalen staaf van 70 à 100 cm
lang met een, meestal uitschuifbaar, recht of T-vormig handvat. Aan het
uiteinde is er een metalen plaatje met twee vierkante gaten, soms met
smalle mesjes tussen beide (2). Dit werkend deel wordt horizontaal rond en
tegen de kies geplaatst. Met een enkele stevige klap op het hecht breekt
het werkend deel de kies. Er bestaan ook beitelvormige modellen (3). Nadien
werd de tand bijgewerkt met een kiezenrasp. [MOT] (1) Eigen Nederlandse
benaming onbekend. Vertaling van het Franse casse-dents. (2) BOUCARD 2006:
sv casse-dents, piston, rabot odontriteur. (3) Handelscatalogus John
Reynders & Co., Veterinary instruments, 1883: 23-24.