Tandenbreker (m.)

Wanneer de tanden van een paard geïnfecteerd raakten, gebruikte de dierenarts of hoefsmid soms een tandenbreker (1) om het uitstekend deel van de tand in de mond te breken. Het gaat om een metalen staaf van 70 à 100 cm lang met een, meestal uitschuifbaar, recht of T-vormig handvat. Aan het uiteinde is er een metalen plaatje met twee vierkante gaten, soms met smalle mesjes tussen beide (2). Dit werkend deel wordt horizontaal rond en tegen de kies geplaatst. Met een enkele stevige klap op het hecht breekt het werkend deel de kies. Er bestaan ook beitelvormige modellen (3).

Nadien werd de tand bijgewerkt met een kiezenrasp. [MOT]

(1) Eigen Nederlandse benaming onbekend. Vertaling van het Franse casse-dents.

(2) BOUCARD 2006: sv casse-dents, piston, rabot odontriteur.

(3) Handelscatalogus John Reynders & Co., Veterinary instruments, 1883: 23-24.