Opzoeken

Bibliografie In de uitgebreide MOT-bibliotheek vind je literatuur over vele aspecten van vakwerk. Over technieken als het kantrechten of het kloven van dakspanen vind je aparte publicaties. Over het werk van de timmerman in het algemeen is al veel gepubliceerd, het is moeilijk om daarvan een overzicht te geven. We beperken ons daarom hieronder tot publicaties die specifiek over vakwerk gaan en die vooral Vlaanderen aangaan. Voor vragen of literatuur over vakwerk in de ons omringende landen en elders kan je steeds contact opnemen met het MOT. Je kan ook zelf onze technische bibliotheek raadplegen, na afspraak: tel. +32 2 270 81 11 - info@mot.be. ARENDZEN G. en VRIEND J.J., Bouwkunde. Hand- en studieboek voor den bouwkundige en den timmerman. Deel I, Kosmos, Amsterdam, 1941. BAERT G.P., Lemen wanden II in Ons Heem, 19 (1965) 3, p 108. BEERTEN S., Onderzoek naar het vakwerkgebouw van de abdij van Herkenrode, licentiaatsverhandeling K.U.Leuven, Leuven, 1981. BIJNENS B., Frans-Vlaanderen....

Nadat de kapper de haren met een kappersschaar heeft geknipt, gebruikt hij een effileerschaar om ze zo te knippen dat er in een pluk haar verschillende lengtes voorkomen; dit om beweeglijkheid en textuur te krijgen of om het haar uit te dunnen. De techniek bestaat er uit om twee à driemaal schuin in het onderste deel van een gemiddeld dik pluk haar te knippen met enkele centimeters tussenafstand. De effileerschaar is een licht roestvrijstalen schaartje (ca. 13-17 cm) met aan beide zijden een getand blad. De (langere) tanden van één blad hebben aan hun uiteinde een schuinstaande V-vormige inkeping om het haar vast te houden tijdens het knippen. De tussenafstand van de tanden verschilt van ca. 3 mm bij de grove modellen tot ca. 0,7 mm bij de fijne modellen. Hoe dichter de tanden op elkaar staan, hoe meer er wordt uitgedund. De ogen, waar juist één vinger in past, kunnen uit kunststof zijn. Soms is er aan één oog een pinnetje voorzien waar de ringvinger tegen duwt. Een ander model, ook coupeschaar...

De kettingpijptang dient net als andere pijptangen om pijpen aan en los te draaien. Ze bestaat uit een zware (1-5 kg) stalen staaf van ca. 35-70 cm lang met aan het uiteinde een enkele of dubbele getande bek, waaraan een ketting is gebonden. Met haar dubbele schakels gelijkt ze sterk op een fietsketting. Men draait de ketting rond de buis en haakt ze vast aan de bek. Door de tang verder neer te drukken, spant de ketting zich steeds strakker rond de buis. De bek is vaak omkeerbaar zodat de ketting in beide richtingen kan worden omgelegd. Zo is de kettingpijptang op relatief moeilijk bereikbare plekken inzetbaar t.o.v. andere pijptangen. Om mogelijke beschadiging van het werkstuk door de strakgetrokken ketting te voorkomen, kan men gebruik maken van een bandsleutel. [MOT]

Een klemtang kan men vastklemmen zodat het werktuig de voorwerpen blijft vasthouden en men de armen kan loslaten. De vorm van de kaken is afhankelijk van het te klemmen voorwerp. De grootte van de opening kan geregeld worden met een stelschroef. De binnenkant van de bek is meestal geribd om de grip te verbeteren. Typisch voor de klemtang is de gelede arm. Een van beide armen blijft namelijk vastzitten wanneer het werktuig toegedrukt is en kan geopend worden met een afzonderlijke hefboom. [MOT]